Een milieueffectrapportage (m.e.r.) en een maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA) zijn belangrijke instrumenten bij het nemen van een besluit over ruimtelijke plannen en projecten. Cultuurhistorie vormt een wezenlijk onderdeel van het begrip milieu in de betekenis van ‘omgeving’.
Op 1 juli is de nieuwe wetgeving rond de milieueffectrapportage van kracht. Deze herziening is bedoeld om meer samenhang te brengen tussen de milieueffectrapportage voor plannen en die voor projecten. Het zwaartepunt van de milieubeoordeling ligt straks op plannen en projecten waar belangrijke afwegingen in relatie tot het milieu aan de orde zijn die niet worden meegenomen in de vergunning.
De huidige wetgeving maakt onderscheid tussen milieueffectrapportages voor plannen en die voor projecten. Per 1 juli 2010 spreekt de nieuwe wet van een zogenaamde ‘eenvoudige’ en ‘uitgebreide’ procedure. Voor projecten die een milieuvergunning nodig hebben en waarvoor géén passende beoordeling op grond van de Natuurbeschermingswet 1998 hoeft te worden gemaakt, geldt straks de eenvoudige procedure. Voor alle andere projecten geldt per 1 juli de uitgebreide procedure. Ook voor plannen zal straks de uitgebreide procedure gelden.
Vooral de eenvoudige procedure brengt minder regels met zich mee.
De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed heeft een methode ontwikkeld die de cultuurhistorische effecten in het milieu meetbaar maakt: de Handreiking cultuurhistorie in m.e.r. en MKBA.
In de workshop Meer met m.e.r. willen de organisatoren de bruikbaarheid en de ervaringen van de methode bespreken met opdrachtgevers en opstellers van deze rapportages.Meer weten over de workshop?
Reacties